در این کوی خواهم ماند...

همین دیروز بود که در کوچه های کودکی باهم می دویدیم و آبنبات چوبی قرمز  بزرگترین لذت دنیا بود به کام کوچکمان.چشمان عسلی تو پر از آرامش و چشمان سبز من لبریز از شیطنت.باهم قد کشیدیم و از کوی باطراوت کودکی قدم به شهر پر تنش بزرگسالی گذاشتیم.تو با من همقدم بودی و همیشه چند گام از من جلوتر.من در دنیای کودکی ماندم و تو دنیای بزرگسالی را با همه بدی هایش تجربه کردی.امروز من هنوز در کوچه های کودکی می دوم و آبنبات قرمز چوبی ام...اما تو امروز بزرگ شده ای...همسر شدی و بعد هم مادر شدی...فرزند تو عروسک کوچولوی دنیای من می شود.آبنباتم را با او قسمت خواهم کرد و فردا با او در کوچه های کودکی می دوم...اوین نازنینم مادر شدنت مبارک