پروانه ها۲

...عقلم از کار افتاده بود برای یه لحظه تصمیم گرفتم برم در واحد روبرویی رو بزنم اما با این وضع؟تازه خانوم فتحی فوضولو چیکار میکردم...بدنم می لرزید که یه دفعه متوجه شدم سایه ت افتاد روی دیوار درست روبروی جاییکه ایستاده بودم و بوی عطر تندت بیشتر توی مغزم پیچید...تا سایه تو روی دیوار دیدم همون طور پابرهنه دویدم از پله ها به سمت پشت بام که یه دفعه متوجه شدم توهم داری دنبالم میدوی...خدایا تو دیگه کجا میای...به پشت بام که رسیدم تازه متوجه تاریکی هوا شدم.چادر گلدار خانوم واعظی رو دیدم که دوباره یادش رفته بود برش داره دویدم طرفش و همین که انداختمش روی سرم و برگشتم تو هم روبروی من سبز شدی اینقدر ترسیدم که اصلا یادم رفت تو کی هستی روی زمین نشستم و شروع کردم جیغ زدن از اون جیغای بنفشی که طه میگفت مو رو به تن آدم سیخ می کنه توهم همین طوری بهت زده نگاهم میکردی حتما مو به تنت سیخ شده بود.در پشت بام باز شد و همسایه ها که از صدای دویدن من و تو روی پله ها و جیغای من ترسیده بودن همه پشت هم ردیف شدن و به من که روی زمین افتاده بودم وتو که بالای سرم ایستاده بودی خیره شدن که آقای واعظی همه رو کنار زد و درحالیکه تسبیح سرخ درشتشو مسلما برای بار چندم توی دستش میچرخوند با صورت برافروخته به ما نزدیک شد و سیلی محکمی به تو زد و باعصبانیت گفت:من از اول گفته بودم این خونه جای جوون مجرد نیست تحویل بگیرید... 

ادامه دارد